-
1 demo
dēmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a. [contr. from de-emo; cf. adimo and abemito], to take off, take away, to withdraw, subtract, remove (class. and very freq.; for syn. cf.: adimo, eripio, furor, rapio, prehendo, capio, sumo, excipio).I.Lit.:II.addita demptaque quaedam,
Lucr. 2, 770; cf.:cum aliquid additur aut demitur,
Cic. Ac. 2, 16:si quid ad eas (leges) addi demi mutarive vellet,
Liv. 31, 11 fin.:lubet scire quantum auri erus sibi dempsit,
Plaut. Bac. 4, 4, 14 (for which, shortly after, sibi novem abstulit):aurum sibi,
Ter. Eun. 4, 1, 13:secures de fascibus,
Cic. Rep. 2, 31; so,clipea de columnis,
Liv. 40, 51: de capite ( from the sum total) medimna DC, Cic. Verr. 2, 3, 33; cf. ib. 35 (twice): una dempta uncia deunx, dextans dempto sextante, dodrans dempto quadrante, bes dempto triente, Varr. L. L. 5, § 172 Müll.:de stipendio equitum aera,
Liv. 7, 41:non hilum de tempore mortis,
Lucr. 3, 1100; cf.:partem de die,
Hor. Od. 1, 1, 20; Ov. Tr. 5, 2, 20 et saep.:quam minimum ex osse,
Cels. 8, 4; cf.:aliquid ex cibo,
id. 6, 6, 16:fetus ab arbore,
Ov. H. 20, 9; cf.:sucum a vellere,
id. A. A. 3, 214.—With simple abl.:fetus arbore,
id. M. 14, 689:juga equis,
id. ib. 7, 324; id. F. 2, 74; cf.:juga bobus,
Hor. Od. 3, 6, 42:vincla pedibus,
Ov. M. 3, 168; cf.:vincula nobis,
id. F. 3, 320:nubem supercilio,
Hor. Ep. 1, 18, 94 et saep.:soleas (when about to recline at table),
Plaut. Truc. 2, 4, 16; cf.: Ov. A. A. 2, 212: haec (epistola) casu ad turrim adhaesit... dempta ad Ciceronem defertur, *Caes. B. C. 5, 48, 8:odorem vino,
Cato R. R. 110:barbam,
to shave, Suet. Caes. 67.—Trop.:nulla dies nobis maerorem e pectore demet,
Lucr. 3, 921; so,mihi et tibi et illis molestiam,
Ter. Ad. 5, 3, 33:nobis acerbam necessitudinem,
Sall. J. 102, 5:plus dignitatis patribus (with detrahere, and opp. addere),
Liv. 2, 60:silentia furto,
i. e. to disclose the theft, Ov. M. 2, 700 et saep.—Without a dat.:metum omnem,
Ter. Ad. 4, 7, 18:dolorem,
Lucr. 2, 21:sollicitudinem,
Cic. Att. 11, 15 fin.:curas his dictis,
Verg. A. 2, 775; 3, 153 et saep.:ex dignitate populi (opp. adicere),
Liv. 34, 54; cf.:de vi magistratus,
id. 3, 33 fin.:lex ipsa per se dempto auctore,
even without its author, Liv. 2, 42; cf.:dempto fine,
without end, Ov. Tr. 3, 11, 2:addere aut demere ad haec (verba),
Vulg. 1 Mac. 8, 30. -
2 demo
dēmo, dēmpsī, dēmptum, ere ( aus dē-emo), ab-, herab-, hinwegnehmen (Ggstz. addere, adicere), I) im allg.: 1) eig.: barbam, Cic.: caput, abhauen, Q. Cic.: caput gladio (mit usw.), Curt.: armamenta (naut. t. t.), Ggstz. tollere arm., Liv. – secures de fascibus, Cic.: clipea de columnis, Liv.: id (vinum) de viti, Varro LL. – pomum ex arbore, Cato: unionem ex aure altera, Val. Max.: e suis umeris amictus, Ov. – fetus ab arbore, Ov.: sucum a vellere, Ov.: pomum, fetus arbore, Ov.: cacumine nidum, Ov. – caput statuae, Suet.: iuga bobus, Hor. – 2) übtr., alci haud mediocre onus de Scipione cognoscendi, Liv.: alci molestiam, Ter.: alci servitutem, Sall. fr.: sollicitudinem, Cic.: metum, Ov., metum omnem, Ter., metum fratris (vor dem Br.), Liv.: silentia furto, den D. offenbaren, Ov. – dempto fine, ohne Ende, Ov.: dempto auctore, auch ohne den Urheber, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin. = es nicht gelten lassen, si demas velle iuvare deos, Ov. ex Pont. 2, 9, 24. – II) insbes., vermindernd von einem Ganzen etwas (einen Teil) hinwegnehmen, entziehen (Ggstz. addere), 1) eig.: partem solido de die, Hor.: exiguum pleno de mare demat aquae, einige Tropfen, Ov.: minimum ex osse, Cels.: aliquid ex cibo, Cels. – cum aliquid minutatim et gradatim additur aut demitur, Cic.: lubet scire, quantum auri erus sibi dempsit et quid suo reddidit patri, Plaut.: illi, quos tibi dempserit, apponet annos, Hor. – u. von einer Summe wegnehmen, abziehen, unde unā unciā demptā deunx; dextans dempto sextante etc., Varro LL.: de capite medimna DC, Cic.: de stipendio equitum aera, Liv. – 2) übtr. (Ggstz. addere, adicere, s. Wölfflin Liv. Krit. S. 23), ego, cuius aetati mors propior est, non deprecor (mortem), si quid eā vobis incommodi demitur, Sall. fr.: plus dignitatis comitiis ipsis detractum est patribus ex concilio submovendis, quam virium aut plebi additum est aut demptum patribus, Liv.: suae demptum gloriae existimans, quidquid cessisset (zugefallen sei) alienae, Curt.: si quid ad eas (leges) addi demi mutari vellet, Liv.: curasti, ut plus additum ad memoriam nominis nostri, quam demptum de fortuna videretur, Cic.: aliis demptum ex dignitate populi quidquid maiestati patrum adiectum esset, Liv.: Partiz. subst., ut demptum de vi magistratus populi libertati adiceret, Liv. 3, 33, 10.
-
3 demo
dēmo, dēmpsī, dēmptum, ere ( aus dē-emo), ab-, herab-, hinwegnehmen (Ggstz. addere, adicere), I) im allg.: 1) eig.: barbam, Cic.: caput, abhauen, Q. Cic.: caput gladio (mit usw.), Curt.: armamenta (naut. t. t.), Ggstz. tollere arm., Liv. – secures de fascibus, Cic.: clipea de columnis, Liv.: id (vinum) de viti, Varro LL. – pomum ex arbore, Cato: unionem ex aure altera, Val. Max.: e suis umeris amictus, Ov. – fetus ab arbore, Ov.: sucum a vellere, Ov.: pomum, fetus arbore, Ov.: cacumine nidum, Ov. – caput statuae, Suet.: iuga bobus, Hor. – 2) übtr., alci haud mediocre onus de Scipione cognoscendi, Liv.: alci molestiam, Ter.: alci servitutem, Sall. fr.: sollicitudinem, Cic.: metum, Ov., metum omnem, Ter., metum fratris (vor dem Br.), Liv.: silentia furto, den D. offenbaren, Ov. – dempto fine, ohne Ende, Ov.: dempto auctore, auch ohne den Urheber, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin. = es nicht gelten lassen, si demas velle iuvare deos, Ov. ex Pont. 2, 9, 24. – II) insbes., vermindernd von einem Ganzen etwas (einen Teil) hinwegnehmen, entziehen (Ggstz. addere), 1) eig.: partem solido de die, Hor.: exiguum pleno de mare demat aquae, einige Tropfen, Ov.: minimum ex osse, Cels.: aliquid ex cibo, Cels. – cum aliquid minutatim et gradatim additur aut demitur, Cic.: lubet scire, quantum auri erus sibi dempsit et quid suo reddidit patri,————Plaut.: illi, quos tibi dempserit, apponet annos, Hor. – u. von einer Summe wegnehmen, abziehen, unde unā unciā demptā deunx; dextans dempto sextante etc., Varro LL.: de capite medimna DC, Cic.: de stipendio equitum aera, Liv. – 2) übtr. (Ggstz. addere, adicere, s. Wölfflin Liv. Krit. S. 23), ego, cuius aetati mors propior est, non deprecor (mortem), si quid eā vobis incommodi demitur, Sall. fr.: plus dignitatis comitiis ipsis detractum est patribus ex concilio submovendis, quam virium aut plebi additum est aut demptum patribus, Liv.: suae demptum gloriae existimans, quidquid cessisset (zugefallen sei) alienae, Curt.: si quid ad eas (leges) addi demi mutari vellet, Liv.: curasti, ut plus additum ad memoriam nominis nostri, quam demptum de fortuna videretur, Cic.: aliis demptum ex dignitate populi quidquid maiestati patrum adiectum esset, Liv.: Partiz. subst., ut demptum de vi magistratus populi libertati adiceret, Liv. 3, 33, 10. -
4 demo
dēmo, dēmpsī, dēmptum, ere [ de + emo ]1) снимать (barbam C; caput gladio QC; juga bobus H; e suis umeris amictum O); вынимать ( secures de fascibus C); срывать ( pomum ex arbore Cato)2) избавлять, освобождать (d. alicui onus L, molestiam Ter, acerbam necessitudinem Sl)d. silentia furto O — раскрыть кражуclauditatem d. Ap — излечить от хромоты3) отнимать, устранятьdempto fine O — без конца4) отнимать, вычитатьunā unciā demptā Vr по — вычете одной унцииpartem solido d. de die H — урвать часть рабочего дня ( для отдыха) -
5 dēmō
dēmō dēmpsī, dēmptus, ere [de+emo], to take away, take off, subtract, remove, withdraw: haec (epistula) ad turrim adhaesit... dempta ad Ciceronem defertur, Cs.: semper alqd demendo: Caudae unum (pilum), H.: aurum sibi, T.: quibus ille de capite dempsisset, had reduced the principal (of their debt): de capite medimna DC: securīs de fascibus: partem de die, H.: fetūs ab arbore, O.: fetūs arbore, O.: illi pharetras, O.: quae dempsistis vitae tempora, O.: vires sibi, lay aside, O.: Deme supercilio nubem, H.: Vincla pedibus, O.—Fig., to remove, take away: metum omnem, T.: curas his dictis, V.: ex dignitate populi, L.: fidem, withhold, Ta.: ut demptum de vi magistratūs populi libertati adiceret, what was taken away, L.: mihi et tibi molestiam, T.: plus virium patribus, L.: silentia furto, i. e. disclose the theft, O.: quantum generi demas, detract, H.— To count out, except: crimina Phoci, O.: demptis corporis voluptatis, without: dempto auctore, apart from, L.: dempto fine, without end, O.: si demas velle iuvare deos, except the disposition of the gods to help, O.* * *demere, dempsi, demptus V TRANStake/cut away/off, remove, withdraw; subtract; take away from -
6 Beseitigung
Beseitigung, die, umschr.; z. B. nach B. des Kriegs, sublato bello: nach B. des Urhebers, dempto auctore.
-
7 nennen
nennen, nominare (einen Gegenstand dei seinem eigenen Namen nennen, -angeben, auch ihm einen eigenen Namen geben). – appellare (beim Titel anreden, ihn titulieren, dann auch übh. einen Gegenstand mit Hinzufügung eines Namens anführen). – vocare. dicere (rufen, heißen, und zwar voc. eig. jmd. beim Namen anrufen; dann, wie dicere, einen Gegenstand nennen nach dem, was er ist, wobei zu bemerken, daß vocare gew. mit einem Prädikatssubstantiv, dicere mit einem Prädikatsadjektiv gesetzt wird). – nomen alci dare od. indere od. imponere (jmdm. einen Namen geben). – memorare od. (bei Cicero) commemorare (erwähnen). – mentionem facere alcis od. alcis rei u. de alqo od. de alqa re (Erwähnung tun). – niemand n., neminem nominare; nominibus abstinere: jede Sache bei ihrem Namen n., suo quamque rem nomine appellare: jmd. ehrenhalber n., alqm honoris causā nominare: sich nennen (d. i. seinen Namen nicht verschweigen), nomen [1782] suum edere: sich nicht n., nomen suum dissimulare: ohne den Gewährsmann zu nennen, sublato od. dempto auctore: ohne sich zu nennen, sine nomine (vgl. »anonym«). – jmd. od. etwas so und so nennen, alqm od. alqd vocare, appellare mit Akk. des Prädikats; alqd dicere mit Akk. des Prädikats: nach etwas od. jmd. eine Sache od. jmd. n., ex alqa re od. ex alqo nominare alqd od. alqm: ich nenne etwas mein, alqd meum vindico. – man nennt mich od. ich nenne mich (d. i. ich habe den Namen), mihi est nomen mit folg. Nominat. od. Dativ od. (seltener) Genet. des Namens (s. »Name« die Beispp.). – nenne mir einen, der etc., durch eine Frage mit quis? (z.B. nenne mir einen, der berühmter in Griechenland ist als Themistokles, quis clarior in Graecia Themistocle?). – genannt, nomine (mit Namen so u. so [v. Pers.], s. »Name« über die Konstruktion u. die Beispp.); od. alci est nomen (jmd. hat den u. den Namen [v. Pers.], s. vorher die Konstrukt.; sowohl nomine als alci nomen est, wenn der wirkliche Name jmds. folgt). – qui, quae, quod dicitur od. vocatur mit folg. Nomin. des Prädikats, quem vocant mit Akk. des Prädikats (von Pers. u. Dingen, wenn ein bloßes Prädikat derselben folgt, »sogenannt«). – quem, quam, quod diximus od. commemoravimus (der erwähnte [vgl. »obangeführt«], wofür im Zshg. auch bl. ille, illa, illud stehen kann). – Nennen, das, mentio (die Erwähnung, z.B. tui). – nennenswert, memoratu dignus; vgl. »denkwürdig«. – nicht gerade n., haud satis dignus dictu. – Nennung, die, s. Nennen, das.
См. также в других словарях:
FLAMMEUM vel FLAMMEUS — FLAMMEUM, vel FLAMMEUS auctore Nonio, vestis suit vel tegmen, quo capita matronae tegebant. Ferrario, velum fuit amiciendo capiti, quod perpetuo a Flaminico gestatum, boni ominis caus â ad nuptias transtatum est: Flaminis enim uxori divortium non … Hofmann J. Lexicon universale